Glikol monoetylenowy jest bezbarwną, bezzapachową syropowatą cieczą. Z wodą miesza się bez ograniczeń, co wynika z dużego udziału grup hydroksylowych w budowie cząsteczek glikolu. Dobrze rozpuszcza się w alkoholach alifatycznych, aldehydach, ketonach i kwasie octowym; zaś w benzenie, benzynie i olejach mineralnych rozpuszcza się trudno, zaś w ogóle nie rozpuszcza się w czterochlorku węgla. Wysokie temperatury wrzenia – przy stosunkowo niewielkiej masie cząsteczkowej – wskazują na bardzo silną asocjację cząsteczek w fazie ciekłej w wyniku tworzenia wiązań wodorowych.
Glikol monoetylenowy otrzymywany jest głównie z etylenu. Pierwszy etap polega na utlenieniu etylenu w obecności katalizatora do tlenku etylenu. Następnie powstały tlenek poddaje się hydrolizie w środowisku kwaśnym w celu otrzymania ostatecznego produkty czyli glikolu etylenowego.