Główne funkcje środka smarnego w aspekcie zużycia tribologicznego

Głównym źródłem powstawania sił tarcia jest chropowatość podłoży stykających się ze sobą w czasie przemieszczania jednego ciała po drugim. Wszystkie przestrzenie, nawet te o których będziemy mówić że są gładkie, mają pewne nierówności. Na powierzchni tej są maleńkie wypukłości oraz wklęsłości. W trakcie poruszania jednego ciała po drugim nierówności te zazębiają się o siebie i wywołują opór.
 
Środek smarny ma za zadanie separację ruchomych części metalowych celem zredukowania tarcia, przez co obniżamy wydzielanie ciepła i zużycie powierzchni.
 
Podział tarcia:
  • Płynne (gruba warstwa środka smarowego oddzielająca powierzchnie, dominująca rola lepkości)
  • Mieszane (okresowe przerywanie filmu np. pierścienie tłokowe, łożyska ślizgowe przy rozruchu i zatrzymywaniu – konieczne dodatki przeciwzużyciowe)
  • Graniczne (całkowite przerwanie filmu przy małych prędkościach i dużych obciążeniach np. przekładnie zębate, obróbka skrawaniem – konieczne dodatki EP)
  • Suche (brak filmu lub warstwy dodatków pomiędzy pow.)
Rodzaje zużycia:
  • Adhezyjne (sczepianie metaliczne powierzchni i niszczenie połączeń wraz z odrywaniem cząstek metalu i jego rozmazywanie na powierzchniach tarcia)
  • Ścierne (oddzielanie cząstek wskutek mikroskrawania, rysowania lub bruzdowania)
  • Scuffing (elementy zużycia ściernego i adhezyjnego – zacieranie powierzchni)
  • Korozyjne (zużycie przez utlenianie)
  • Zmęczeniowe (cykliczne naprężenia kontaktowe, mikro- i makropęknięcia, odrywanie kawałeczków metali – spalling (łuszczenie), pitting (zużycie gruzełkowe)

 

Scuffing – zacieranie powierzchni powstałe na skutek połączenia zużycia adhezyjnego i ściernego  

 

Pitting – zmęczeniowe zużycie gruzełkowe

 

Spalling – zmęczeniowe odrywanie