Jednym z problemów, jaki występuje w budownictwie i produkcji elementów budowlanych, są uszkodzenia powierzchni wyrobów bezpośrednio przylegających do form lub szalunków. Uszkodzenia takie są rezultatem zbyt silnego przylegania betonu do powierzchni formy lub szalunku w procesie wiązania betonu. Częstym tego powodem jest niestosowanie olejów formierskich, stosowanie niewłaściwych olejów lub stosowanie ich w nadmiarze, a także stosowanie zabrudzonych form. Rezultatem są zwiększone koszty związane z odrzuceniem wykonanych elementów przez kontrolę jakości lub pogorszenie estetyki wyrobu, a niekiedy nawet pogorszenie parametrów wytrzymałościowych. W praktyce, w celu zapobiegnięcia takim przypadkom, są stosowane oleje formierskie do uwalniania betonu z form. W zależności od gatunku betonu, stosowanego procesu technologicznego, kształtu formy, temperatury wiązania betonu, są stosowane oleje formierskie o zróżnicowanych właściwościach.
Jednym z warunków uzyskania gładkiej powierzchni wyrobów betonowych jest stosowanie olejów formierskich, dostosowanych do danej technologii, gatunku betonu, kształtu i materiału formy, a także do wymagań na wyrób lub fakturę powierzchni.
Podstawowe wymagania fizykochemiczne stawiane środkom formierskim najczęściej obejmują:
- gęstość w temperaturze 15°C,
- lepkość kinematyczną w temperaturze 20°C , 40°C oraz w 50°C. Oleje formierskie o dużej lepkości wykazują mniejszą skłonność do spływania z bocznych i nachylonych powierzchni form. Stosuje się je w przypadkach, gdy taka możliwość może mieć miejsce. Oleje o małej lepkości często zawierają rozpuszczalnik, który odparowuje przed zalaniem formy betonem.
- liczbę kwasową (TAN), decydującą o mechanizmie działania oleju w procesie uwalniania z formy.
- liczbę zmydlenia, świadczącą o zawartości w nich związków powierzchniowoczynnych lub biodegradowalnych. Są to specjalnie dobrane estry lub inne związki chemiczne, ulegające zmydleniu. Im większa liczba zmydlenia, tym większa zawartość estru w oleju.
- temperaturę zapłonu w tyglu odkrytym, oznaczaną wg metody Cleveland (COC). Temperatura zapłonu jest podstawą do zakwalifikowania oleju do określonej klasy niebezpieczeństwa pożarowego. Metoda wg Cleveland, najczęściej jest stosowana dla zakresu temperatury zapłonu w granicach 79...400°C. Oleje formierskie najczęściej zalicza się do klasy niebezpieczeństwa pożarowego A III (przedział temperatury zapłonu 55...100°C) lub są pozaklasowe (temperatura zapłonu >100°C).
- temperaturę płynięcia, będącą parametrem określającym najniższą temperaturę, w której olej może być stosowany. Temperatura stosowania powinna być o około 15°C wyższa od temperatury płynięcia oleju. Olejów formierskich nie należy magazynować w temperaturze niższej niż temperatura płynięcia.
W przypadku zapytań dotyczących doboru środków antyadhezyjnych prosimy o kontakt z Działem Technicznym Tel.+48 81 820 07 88 lub e-mail: biuro@gorner.pl
Działamy na terenie województw: dolnośląskie, mazowieckie, lubuskie, śląskie, opole, małopolskie, kujawsko-pomorskie, podlaskie, pomorskie, podkarpackie, łódzkie, warmińsko-mazurskie, świętokrzyskie, lubelskie, wielkopolskie, zachodniopomorskie.
W ciągu 24 godzin nasze produkty wysyłamy firmą spedycyjną do takich miast jak: Warszawa, Białystok, Gdańsk, Gorzów Wlkp., Katowice, Kielce, Kraków, Lublin, Łódź, Olsztyn, Opole, Poznań, Rzeszów, Toruń, Wrocław, Bydgoszcz, Zielona Góra, Szczecin.